پرچ یک اتصال دهنده مکانیکی است که برای اتصال چندین ورق به یکدیگر استفاده می شود. این عملیات برای انواع ورق ها کاربردی است. جنس این قطعه معمولا از فولاد کم کربن، آلومینیوم، مس ساخته می شود که بستگی به وزن و محیط مورد نظر دارد. پرچ از یک شافت استوانه ای دارای سر تشکیل شده است و مناسب بست های غیر قابل جداسازی می باشد. پرچ های بزرگ می تواند قطعات فلزی را به هم متصل کنند؛ اما پرچ های کوچک تر تنها برای اتصال صفحات کاغذی، چوبی و ورق های نازک فلزی مناسب هستند. پرچ ها علاوه بر تحمل بارهای برشی عمود بر محور، قادر به تحمل بارهای کششی موازی با محور هستند؛ اگرچه پیچ و مهره ها برای این مورد، عملکرد بهتری دارند.
مزایای پرچ کاری: پرچ کردن مزیت هایی نسبت به دیگر روش های اتصال دارد. در ادامه به توضیح آن ها می پردازیم:
۱ – پرچ کردن مقرون به صرفه است.
۲- از آن در اتصال فلزات آهنی و غیر آهنی مانند آلومینیوم و مس و در اتصال مواد غیرفلزی مانند چوب، پلاستیک، ورق آزبست و غیره استفاده می شود.
۳- یکی از مزایای اصلی پرچ، اتصال قطعات غیر هم جنس به یکدیگر می باشد. مثلا اتصال صفحه آلومینیومی به صفحه مسی.
۴- قابلیت اتصال بدون در نظر گرفتن موقعیت قرارگیری قطعات. (عمودی، سربار و غیره)
۵- سازگار بامحیط زیست است زیرا بر خلاف عملیات جوشکاری، دود یا گاز تولید نمی کند.
۶- مفاصل پرچ شده نسبت به سایر روش ها در مواردی که مفصل تحت فشار و ارتعاش بیش از حد قرار می گیرد، هستند.
۷- پرچ دارای مقاومت برشی و خستگی بالا می باشد.
۸- پرچ های آلومینیومی سبک تر از پیچ و مهره ها هستند. آن ها همچنین مقاومت بالایی در برابر خوردگی مواد شیمیایی دارند.
۹- از آنجا که در فرآیند اتصال، ذوب فلز و گرمایش و سرمایش وجود ندارد، اثرات حرارتی بر روی اتصالات پرچ شده حداقل است. بنابراین به پوشش های محافظ مواد، هیچ گونه آسیبی نمی رسد.
۱۰- بررسی کیفیت اتصال پرچ شده آسان تر از بررسی جوش است.
۱۱- جدا کردن مفصل پرچ شده در مقایسه با اتصال جوش داده شده آسیب کمتری ایجاد می کند.
معایب پرچ کاری:
برخی از معایب فرآیند پرچ کاری عبارتند از:
شکست برشی، خرد شدن صفحات، شکست برشی در حاشیه صفحات، پاره شدن صفحه در حاشیه
